Terwijl Amina Gallouch (21) tijdens de fotosessie een serieuze poging waagt haar gezicht in de plooi te houden, kan ze door toedoen van collega’s Bas, Mitchell, Enrico en Zoran maar moeilijk haar lach verbloemen. Het is kenmerkend voor de sfeer bij MB Gevelwerken. De werkvoorbereider van beroep voelt zich thuis in de bouwwereld, dat voor velen het stigma heeft van mannenbolwerk. “De bouw is zo divers, voor elke vrouw is er een plekje waar je je thuis voelt.”
Amina is een vrolijke verschijning in het pand van HSB in Volendam, waar de Beverwijkse haar taken als werkvoorbereider uitvoert. Ze is ogenschijnlijk zichzelf. “Een Marokkaanse vrouw in de bouw, ik besef mij dat dit tegen alle vooroordelen ingaat die mensen hebben over de bouwwereld. Maar ik zeg je eerlijk, ik heb het onwijs naar mijn zin. Ik stap af en toe met buikpijn van het lachen in de auto. Ik kom vaak een uur eerder naar het werk, gewoon omdat het zó leuk is. Ik hou van een lolletje, heb mijn woordje klaar, ben lekker mezelf en probeer mijn werk zo goed mogelijk te doen.”
Keuzetesten
De liefde voor de bouw is er met de paplepel ingegoten. Amina’s vader is reeds tientallen jaren bouwvakker, terwijl haar oom werkt als architect. “Van kleins af aan ben ik al bezig met dingen bouwen. Ik ben creatief en nieuwsgierig.” Op de middelbare school wezen alle keuzetesten voor een vervolgopleiding richting de bouw. “Dat past toch helemaal niet bij een meisje, dacht ik toen. Maar mijn vader en oom lieten mij inzien dat het logisch was. Ik ben ermee groot gebracht. Ik besloot een keer mee te lopen met mijn oom en toen was ik om.”
Ondanks een lastige start van haar mbo-opleiding Bouwkunde door corona, werd Amina stapelverliefd op de bouwwereld. “De twee stageperioden, bij een aannemer en een architectenbureau, lieten mij inzien waar m’n hart lag. En dat was in de bouw als uitvoerder. Ik vond het geweldig om te zien dat er elke dag een nieuwe laag op een gebouw werd gestapeld. Ik kreeg, onder begeleiding, de verantwoording over het vlechtgedeelte.”
Ze vervolgt: “Ik stuurde de jongens aan en zorgde dat de materialen er op tijd waren zodat de werkzaamheden van alle teams goed op elkaar aansloten. De onderlinge klik met de mensen op de bouw was geweldig. Ze hadden er absoluut geen moeite mee dat ik een jonge vrouw was en we gingen voor elkaar door het vuur. En ja, er was genoeg ruimte om dolletjes te maken. Ik kende hun grenzen en zij die van mij.”
Solliciteren
Met een diploma op zak besloot Amina een deeltijd hbo-studie te volgen en de arbeidsmarkt op te gaan. Via een uitzendbureau belandde de Noord-Hollandse bij MB Gevelwerken. In het sollicitatieproces ervaarde Amina enige terughoudendheid vanuit de werkgeverskant. “Alsof mensen mij wilden beschermen voor de bouw. Dat ik als jonge vrouw met een hoofddoek er niet voor gemaakt zou zijn. Voorafgaand aan mijn eerste gesprek met Bas van MB Gevelwerken werd tegen mij gezegd: ‘Het zijn platte Amsterdammers, weet je het zeker?’. Die bescherming heeft natuurlijk ook zijn fijne kanten, je wil niet dat je als beginner op de arbeidsmarkt in het diepe wordt gegooid. Maar ik ben niet op mijn mondje gevallen en vind het juist fijn als er vrij, direct en tegelijk met respect voor elkaar gecommuniceerd wordt. En dat was een ontzettende match met MB Gevelwerken.”
Voor elke vrouw een plek
Amina benadrukt dat ook vrouwen met een meer introvert karakter geschikt zijn voor een functie in de bouw. “De bouw is zo divers, voor elke vrouw is er een plekje waar je je thuis voelt. Het gaat er vooral om dat je ontdekt wat je leuk vindt en welk soort bedrijf bij je past. Kijk daar goed naar rond je studiekeuze of bij het oriënteren voor een baan. Ben je wat rustiger, dan is misschien een rol als HR, BIM-modelleur of in de administratie wat voor je. Zelf ben ik meer uitgesproken en voel mij dus helemaal thuis tussen de bouwvakkers. Ik hoop op meer vrouwen in de bouw, het kan wel een vleugje vrouw gebruiken.”
Ondanks dat de Beverwijkse nog aan het begin van haar bouwcarrière staat, durft ze groot te dromen. Ooit wil ze bouwprojecten in derdewereldlanden opzetten. “Ziekenhuizen, scholen. Iedereen heeft recht op die faciliteiten, maar de werkelijkheid is in die landen anders. Ik weet nog niet hoe ik het ga doen, maar ik durf te dromen en volg m’n hart. Dat is hoe mijn ouders mij gestimuleerd hebben.”
